در سرورهای سنتی، یک سرور برای یک کاربرد (سرویس) خاص به­‌کارگرفته می‌شود و تمامی منابع آن سرور به کاربرد مشخص (اتوماسیون، مالی و .. ) اختصاص داده می‌شود. این شیوه استفاده از سرورها، استفاده نامطلوب از منابع و مصرف ناکارآمد انرژی را در بر دارد.

به منظور افزایش کارآیی، استفاده بیشتر از قدرت محاسبات، و افزایش پایداری، تعدادی از سرورهای مجزا با استفاده از رویکرد مجازی­‌سازی سرور (Server Virtualization)، جهت کار به­‌عنوان یک مجموعه واحد گروه‌­بندی می­‌شوند.

همانند مجازی‌سازی سرور، در مجازی­‌سازی شبکه (Network Virtualization) هدف ایجاد چندین شبکه مجازی بر روی بستر فیزیکی مشترک است. بستر فیزیکی مشترک، به هر شبکه مجازی این امکان را می‌­دهد تا به­‌صورت مستقل اجرا و مدیریت شود. جداسازی شبکه­‌های منطقی از شبکه فیزیکی، مزایای زیر را به­‌همراه دارد:

• معرفی پروتکل­‌های سفارشی در شبکه و خط‌مشی­‌های مدیریتی
• تسهیل در ایزوله کردن عملکرد سرور پیاده‌­سازی شده و برنامه کاربردی QoS
• انعطاف‌پذیری بالا در رویه‌­های مدیریتی به دلیل دارا بودن سیستم کنترل و مدیریت خاص برای هر شبکه مجازی
• به حداقل رساندن تأثیر در تهدیدات امنیتی
• تسهیل و تسریع در نوآوری شبکه به­‌دلیل استقرار برنامه­‌ها و سرویس­‌های جدید در محیط­‌های مرکزداده مجازی

مجازی­‌سازی شبکه به چهار قسمت مجازی­‌سازی کارت شبکه، روتر، لینک و مسیر داده‌­ها تقسیم می­‌شود.

مجازی­‌سازی شبکه­‌های مراکز داده، گامی اساسی درجهت معماری کاملاً مجازی در مراکز داده است. شکل زیر محیط مجازی‌سازی شبکه را نمایش می‌­دهد.‌

در مجازی­‌سازی میزکار (Desktop Virtualization) سیستم میزکار شامل سیستم‌­عامل و نرم‌­افزارهای کاربردی، از طریق پروتکل میزکار محلی به کاربران ارائه می‌شود.

شکل زیر توپولوژی پلتفرم مجازی­‌سازی میزکار را نمایش می­‌دهد. در این شکل مرکزداده­ میزکار مجازی، شامل چندین سرور، منبع ذخیره‌­سازی و شبکه است. منابع ذخیره­‌سازی، CPU، حافظه و سایر منابع به­‌صورت یکپارچه در منابع محاسباتی ادغام شده و سپس منابع مربوط به تقاضا تخصیص می­‌یابند.

کلاینت‌­ها در سیستم می‌توانند رایانه­‌های شخصی معمولی و یا thin client ها باشند. این کلاینت­‌ها از طریق WAN و یا LAN با سرور ارتباط برقرار می­‌کنند.

مجازی­‌سازی برنامه کاربردی (Application Virtualization) به معنای اجرای برنامه‌ای توسط کاربر است که بر روی سیستم کاربر نصب نشده است. در واقع برنامه بر روی یک سرور در حال اجرا است و با استفاده از پروتکل مشخص، صفحه نمایش برنامه و تعاملات موردنیاز در اختیار کاربر قرار می‌گیرد.

از مهم‌ترین ویژگی­‌ها و قابلیت­‌های مجازی­‌سازی برنامه‌های کاربردی عباتند از:

• پشتیبانی از طیف گسترده‌­ای از برنامه­‌ها
• قابلیت تحویل به انواع مختلفی از نقاط انتهایی
• سهولت استقرار
• سهولت برنامه­‌ها به بسته­‌بندی در یک دستگاه اجرایی
• کنترل دسترسی

مجازی­‌سازی ذخیره­‌سازی (Storage Virtualization) یک روش مدیریت سیستم است که نمایش منطقی ذخیره‌سازی اطلاعات را از ساختار فیزیکی آن جدا می­‌کند. با استفاده از این تکنیک، کاربران دیگر نگران مکان قرارگیری داده­‌های خود نیستند. مجازی­‌سازی ذخیره‌­سازی این امکان را به افراد می­‌دهد تا طیف گسترده‌­ای از امکانات ذخیره­‌سازی را تجمیع کرده و آنها را تحت یک سیستم فایل منطقی واحد ارائه نمایند.

همان­‌گونه که در شکل زیر مشاهده می­‌شود، مجازی­‌سازی ذخیره‌­سازی، یک لایه انتزاعی بین دستگاه­‌های ذخیره‌سازی و سرورهایی است که استفاده از آن­ها را فراهم می‌­نماید.

هنگام استفاده از مجازی­‌سازی ذخیره­‌سازی، مکان فیزیکی داده‌­ها برای برنامه‌­هایی که از فضای ذخیره‌­سازی استفاده می­‌کنند، ناشناخته است. در عوض، برنامه­‌ها به یک مکان منطقی اشاره می­‌کنند. این مکان توسط سیستم مجازی­‌سازی ذخیره‌­سازی به یک مکان فیزیکی نگاشت می­‌شود. نگاشت فوق به مدیر مجازی­‌سازی این امکان را می­‌دهد تا فضای ذخیره‌­سازی را از هر کدام از دستگاه­‌های موجود اختصاص دهد.

شرکت «رایانش ابری آوید» که بیش از یک دهه است که در زمینه مجازی‌سازی سرور و میز کار مجازی فعالیت می‌کند به جهت تکنیکی با انواع روش‌های مجازی‌سازی در ارتباط می‌باشد.

حاصل یک دهه تلاش تیم رایانش ابر آوید، سامانه مجازی‌سازی سرور PVM  و سامانه میز کار مجازی PVM Desktop می‌باشد.

بیشتر بخوانیم

مقالات مرتبط