NFS یا Network File System یک پروتکل فایل سیستم توزیع شده است که در سال ۱۹۸۴ توسط شرکت Sun Microsystems ایجاد شد. با استفاده از این پروتکل یک کلاینت از طریق شبکه می‌تواند به فایل‌های اشتراک گذاشته شده مانند فایل‌های لوکال خودش دسترسی داشته باشد.
در ساختار PVM از NFS برای پیاده‌سازی استوریج جهت نگهداری دیسک‌ها و بک‌آپ استفاده می‌شود به این صورت که سرور PVM به عنوان NFS Client عمل می‌کند و با استفاده از زیرساخت شبکه به سرور NFS دسترسی دارد.

سرورNFS می‌تواند یک استوریج NAS یا یک سیستم کامپیوتری باشد که روی آن PVM نصب شده و سرویس NFS روی آن فعال شده است.
بعد از پیکربندی NFS Server و به اشتراک‌گذاری یک دایرکتوری در آن، می‌توان آن دایرکتوری را در NFS Client مونت کرد و مانند دایرکتوری‌های لوکال به آن دسترسی داشت.
برای بالا بردن امنیت در سرور NFS بهتر است فقط دایرکتوری‌های مورد نیاز به اشتراک گذاشته شود و این دسترسی برای Ipهای کلاینت‌های NFS محدود شود.

نکته: برای دستیابی به کارایی مناسب، بهتر است از این نوع استوریج برای بک‌آپ و یا محل قرار گیری ISOها استفاده شود.