نقش تکرار در زندگی ما چیست؟

غباری از تکرار روزها پرده‌ای است بر چشمان ما، که نو شدن هر روز، تابش مجدد نور خورشید و دیدن یاران و نزدیکان را به امری عادی تبدیل کرده است.

دیدار هر روزه منابع سرشار خدادادی که یا به دلیل مقدراتی که در آن واقع شده‌ایم نصیب ما شده (قرار گرفتن در شهر و دیاری خاص، خانواده خاص) و یا به واسطه هدف‌گذاری در مسیر ما قرار گرفته است، آن‌ها را به امری عادی و تکراری تبدیل کرده است.

انسان تشنه، هر روز به دنبال هدفی و گم‌شده‌ای در درون خود است و دستاویزی را طلب می‌کند که او را در رسیدن به مقصود یاری رساند. دستاویزی که مطمئن باشد و راه را به او نشان دهد.

دیدار پدیده‌های دور، رفتارهای بیرونی اشخاص و کسب ‎و کارها، و قضاوت سطحی از این پدیده‌ها، عاملی گمراه‌کننده در جهت‌یابی ما به سمت هدف است.

انسان تشنه و سالک، غافل از اطراف خود، مدام به دوردست‌ها می‌نگرد و رویای به دست آوردن دستاویزهای دیگران و موقعیت‌ها و برندهای مشابه را دارد.

چشم‌داشت به داشته‌ها و موقعیت‌های دیگران و تلاش برای فتح قله‌هایی که در مسیر ما نیست و نادیده گرفتن منابع سرشاری که هر روزه از نو در اختیار ما قرار می‌گیرد نتیجه‌ای جز تلاش بی‌پایان و حسرت به دنبال ندارد.

راز خلقت را بشناسیم

باید بدانیم که قانون اول سلوک برای سالک تشنه، شکر نعمت‌های نزدیک است، شکر داشته‌هایی است که مختص من است و قدردانی منابعی که به واسطه سال‌ها تلاش و یا به واسطه مقدرات در اختیار من قرار گرفته است.

چنانچه نیک به داشته‌های تکراری خود بنگریم، موقعیت خاص خود و برند و کسب و کار ویژه‌ای که از این مسیر توان دست‌یابی به آن را داریم، برای ما واضح‌تر و روشن‌تر خواهد شد.

همین‌که بر داشته‌های تکراری خود ارزشی والا بگذاریم، مسئولیت خود درقبال بهره‌برداری مناسب و عالی از این منابع را بیشتر احساس خواهیم کرد و غر زدن‌های گاه و بی‌گاه به اطراف و کائنات از بین خواهد رفت.

داشته‌های تکراری ما نشانه‌هایی برای مسیر اختصاصی ما در مسیر فتح هستند، مسیری که با ما شروع می‌شود و می‌تواند بعد از ما توسط دیگران ادامه یابد.

قدر داشته‌های تکراری سرشار خود را بدانیم و یادمان باشد رمز و راز خلقت در نزدیکی ماست…